اوتیسم
اوتیسم یا درخودماندگی (به انگلیسی: Autism) نوعی اختلال رشدی (از نوع روابط اجتماعی) است که با رفتارهای ارتباطی، کلامی غیرطبیعی مشخص میشود. علائم این اختلال تا پیش از سه سالگی بروز میکند و علّت اصلی آن ناشناختهاست. این اختلال در پسران شایعتر از دختران است. وضعیت اقتصادی، اجتماعی، سبک زندگی و سطح تحصیلات والدین نقشی در بروز اوتیسم ندارد. این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارتهای ارتباطی تأثیر میگذارد. کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم، در ارتباطات کلامی و غیر کلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیتهای مربوط به بازی، مشکل دارند. این اختلال، ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار میسازد. در بعضی موارد رفتارهای خودآزارانه و پرخاشگری نیز دیده میشود. در این افراد حرکات تکراری (دست زدن، پریدن) پاسخهای غیرمعمول به افراد، دلبستگی به اشیا و یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده میشود و ممکن است در حواس پنجگانه (بینایی، شنوایی، بساوایی، بویایی و چشایی) نیز حساسیتهای غیر معمول دیده شود. هستهٔ مرکزی اختلال در اوتیسم، اختلال در ارتباط است.از هر ۶۰ تا ۷۰ تولد زنده در دنیا یک نفر مبتلا به اوتیسم است.
اهداف مرکز
اهداف مرکز
مركز جامع اوتیسم با همكاري گروه راه سلامتی و با پشتیبانی دانشگاه علوم پزشکی مشهد و مديريت گروه روانپزشکی و بيمارستان فوق تخصصي كودكان اكبر، وایجاد یک کارگروه منسجم با گروههای کار درمانی٬ گفتاردرمانی٬ پزشکی اجتماعی و کودکان ، از شهريور ماه ٩٧ آغاز به کار نموده است.
. هدف اصلی از راه اندازی مرکز٬ انسجام فعالیت های آموزشی٬ پژوهشی٬ درمانی و مدیریتی در حوزۀ اختلالات طیف اوتیسم می باشد.
مجموعه علمی و مؤسسین این مرکز با در نظر داشتن نیازها و شرایط٬ ابتدا تلاش کردند که به درک اجمالی مسائل و مشکلات موجود در این حوزه نائل شوند.
در این جهت نشست های متعددی با صاحب نظران و دست اندرکاران برنامه های مرتبط با اوتیسم و نیز والدین کودکان مبتلا برگزار گردید تا وضعیت موجود تعیین گردد و نارسایی ها تشخیص داده شود.
حاصل این هم اندیشی ها تدوین یک برنامۀ راهبردی اولیه برای انسجام بخشی و رفع نارسایی ها در این حوزه بود.
این برنامه با مرور عمومی منابع جهانی در این زمینه آغاز می شود و با جمع بندی نظرات صاحب نظران٬ نارسایی های موجود را عرضه می کند.
سپس به مرور راهکارها برای رفع مشکلات می پردازد و متناسب با آن اهداف٬ وظایف و چشم انداز کوتاه مدت و بلند مدت مرکز را ترسیم می کند.
تیم دست اندرکاران علمی و اجرایی این مجموعه به طور اکید بر این باورند که ارتقای خدمات و برنامه ها جز با همکاری های میان بخشی امکان پذیر نخواهد بود و بر این اساس تلاش می کنند که مجموعۀ مدیریتی واحدی را در این حوزه در سطح استان پایه ریزی نمایند.
شکل گیری و پایداری این مجموعۀ مدیریتی مستلزم تعریف دقیق وظایف و نقش های هریک از نهادهای مرتبط می باشد.
به این دلیل اگرچه این مرکز با تلاش گروه های علمی دانشگاه علوم پزشکی راه اندازی شده است٬ اما همراهی سایر نهادها و ایفای نقش مؤثر آنان در مدیریت مجموعه٬ ضرورتی اساسی است که امید است در آینده ای نزدیک به در قالب یک سند استانی محقق گردد تا از هدر رفتن منابع و امکانات در مسیرهای موازی جلوگیری گردد و نهایتاً هدف اصلی که بهبود وضعیت کودکان مبتلا به اوتیسم و خانواده های آنان است جاری گردد.